Mała książka o wielkiej sprawie.

Jerzy Haszczyński pisze o tym, jak bardzo skomplikowany jest świat muzułmański. W czternastu rozdziałach opowiada o wolności i zniewoleniu, o wierności tradycji i o pragnieniu zmian. Tym sposobem powstała książka o konflikcie, o wewnętrznym rozdarciu.

Haszczyński próbuje być naszym przewodnikiem w zawiłościach tego egzotycznego świata, ale nie ukrywa, że nie jest łatwo zrozumieć, co kryje się w arabskich duszach.

Przypomina, że świat Wschodu różni się od naszego niemal wszystkim- począwszy od kierunku  zapisywania tekstu po wygląd znaków drogowych.

Autor znalazł dobry klucz - detal. To dzięki detalom Arabska Wiosna jest czymś więcej niż tylko pokazywanym całymi dniami w telewizji tłumem na kairskim placu Tahrir. Haszczyński skojarzył rewolucję z wózkiem Mohameda Buaziziego, którego samospalenie zapoczątkowało demonstracje w Tunezji, a potem w innych państwach arabskich. Na przemiany w Egipcie autor każe nam spoglądać z perspektywy Mokatamu, Miasta Śmieciarzy.  Zaś libijska rewolucja rozbrzmiewa w książce Haszczyńskiego dźwiękami pieśni Sawfa nabka huna. Pretekstem do podglądania arabskiego świata są też zawiłe litery, kolorowe hidżaby, książka Orhana Pamuka i osioł w paski. 

Mój brat obalił dyktatora to książka barwna i bogata. Mam jednak wrażenie, że autor wpadł w pułapkę, którą sam na siebie zastawił. Nie da się uniknąć pewnej powierzchowności, pisząc o tak złożonym problemie, próbując ująć tak różne zagadnienia jak dżihad, przemiany kulturalne, feminizm, konflikt między Izraelczykami i Palestyńczykami. Nie sposób przyjrzeć się dokładnie  każdemu z tych tematów równocześnie. Owszem, one są ze sobą powiązane, poniekąd się uzupełniają, co uzasadnia zebranie ich w jednej książce, ale na stu sześćdziesięciu stronach nie można zawrzeć sedna sprawy.

Trzeba też pamiętać o tym, o czym wspomina sam autor w rozdziale zatytułowanym Ajatollah - w świecie arabskim nic nie jest tak proste i jednoznaczne jak się na początku wydaje, zwykle ukryte pozostaje jakieś drugie dno.  

Mój brat obalił dyktatora to dopiero początek, zaproszenie do kolejnych lektur. Haszczyński w jednym z wywiadów stwierdził, że pisał dla czytelnika, który niewiele wie na temat skomplikowanej sytuacji w krajach arabskich. Po przeczytaniu tej książki będzie chciał wiedzieć więcej.